ارتباط ولایت مطلقه فقیه با نقش زمان و مکان در اجتهاد

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری الهیات و معارف اسلامی (گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی)، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمین، ایران

2 استادیار، گروه حقوق، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ایران.

3 استادیار، گروه معارف اسلامی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، ایران

10.22034/sej.2019.670170

چکیده

هدف پژوهش حاضر تبیین ارتباط میان ولایت مطلقه فقیه و نقش زمان و مکان در اجتهاد و ارائه مطالعه نظری جدید در استفاده از نظریه ولایت مطلقه فقیه جهت تسهیل امور جامعه بود. در این راستا، نقش زمان و مکان در اجتهاد، احکام، پیدایش موضوعات جدید، کشف مصادیق جدید برای موضوعات، اجرای احکام، احکام حکومتی و ترجیح برخی از احکام بر بعضى دیگر(قاعده اهمّ و مهم) با روش توصیفی – تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد ولایت مطلقه فقیه ارتباط تنگاتنگی با موضوع نقش زمان و مکان در اجتهاد دارد و این دو سمت و سوی تصمیم گیری ولی فقیه را مشخص می‍‌کنند. زمان و مکان در ملاکات احکام، موضوعات و ویژگی‌های آن اثرگذارند. ولی‌فقیه تنها با احکام اولیه و ثانویه نمی‌تواند مشکلات و مسائل نوین جامعه مدرن را حل کند، بلکه با استفاده از عنصر مصلحت، حکم حکومتی، قاعده اهم و مهم و عنصر زمان و مکان می‌تواند مشکلات نوظهور را حل کند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Relationship of the absolute rule of the Faqih with the role of time and place in ijtihad

نویسندگان [English]

  • afsaneh torkashvand 1
  • Mahmood Ghayoom zadeh 2
  • Abbas Ali Heidari 3
1 1Ph D. Student, Theology and Islamic Sciences(The tendency of jurisprudence and Islamic law), Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Khomeyn Branch, Khomeyn,Iran
2 Assistant Professor, Law department, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Saveh Branch, Saveh, Iran.
3 Assistant professor , Department of Islamic Education, Faculty of Humanities, Islamic Azad University, Arak Branch, Arak,Iran.
چکیده [English]

The purpose of the present study was to explain the relationship between the jurisprudence of the jurisprudent and the role of time and place in ijtihad and present a new theoretical study on the use of jurisprudence's jurisprudence to facilitate community affairs. In this regard, the role of time and place in ijtihad, rulings, emergence of new subjects, discovery of new instances of subjects, implementation of rulings, governmental rulings and the preference of some rulings over others (important and important rule) is examined through a descriptive-analytical method. It took. The results show that the jurisprudential authority of the jurisprudent is closely related to the role of time and place in ijtihad and these two aspects of the jurisprudent's decision are determined. Time and place influence the parameters of sentences, their subjects, and their characteristics. But the jurisprudent can not only solve modern problems and problems of modern society by means of primary and secondary verdicts, but by using the element of expediency, the rule of law, the principle of importance and the element of time and place, can solve emerging problems.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Velayat-e Faqih
  • Imam Khomeini
  • time and place
  • Ijtihad
  • Guardian Jurist

مراجع

قرآن کریم.

 

  1. ابن منظور، محمد (۱۳۷۵). لسان العرب. بیروت: دارصاد، ج3.
  2. اصفهانی، ابوالحسن (۱۳۵۲). وسیله النجاه (المحشی). تحقیق محمدرضا گلپایگانی قم: نیکنام (چاپخانه)، ج ۱–3.
  3. بحرانی، یوسف (۱۹۸۵م). الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة. بیروت: مؤسسة النشر الاسلامی، ج18.
  4. حائری، مرتضی؛ امراللهی‌یزدی، محمدحسین (۱۳۹۴). ابتغاء الفضیله فی شرح الوسیله فی المکاسب المحرمه.قم: الجماعه المدرسین بقم المشرفه، موسسه النشر الاسلامی، ج1.
  5. حسینی عاملی، محمدجواد؛ علامه حلی، حسن (بی‌تا). مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامة. بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج 4.
  6. خمینى، سید روح الله (1425ق). تحریرالوسیله. قم: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج2.
  7. خمینی، سید روح الله (۱۳۸۹). صحیفه نور. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج21.
  8. خمینی، سید روح الله (۱۴۱۴ق).بدائع الدرر فی قاعدة نفی الضرر. تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
  9. خمینی، سید روح الله (۱۴۳۲ق). کتاب البیع. تحقیق محمد صدر. قم: محبی، ج۱.
  10. خوئی، ابوالقاسم (۱۴۳۰ق). مصباح الفقاهة. تحقیق محمدعلی توحیدی. قم: موسسه احیاء آثار الامام الخویی، ج5.
  11. سبحانی تبریزی، جعفر (1386). ثبات و تغییر در احکام شرعى. فقه اهل بیت، 49: 61-71.
  12. سبحانی تبریزی، جعفر (۱۳۸۷). الموجز فی أصول الفقه.قم: مؤسسة الإمام الصادق.
  13. شهید ثانی، زین‌الدین؛ محقق حلی، جعفر (۱۴۱۳ق). مسالک الأفهام إلی تنقیح شرائع الإسلام. قم: موسسه المعارف الاسلامیه، ج 6.
  14. طوسی، محمد (۱۳۸۷). المبسوط فی فقه الامامیه. تحقیق محمدتقی کشفی و محمدباقر بهبودی. تهران: مکتبه المرتضویه، ج4.
  15. محقق حلی، جعفر (۱۴۰۸ق). شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام. تحقیق عبدالحسین محمدعلی بقال. قم: اسماعیلیان، ج 4.
  16. مشکانی سبزواری، عباسعلی (1389). مقدمه‌ای بر فقه اجتماعی شیعه از نگاه مقام معظم رهبری. فقه،17(3):23-63
  17. مطهری، مرتضی (۱۳۴۱). اجتهاد در اسلام. تهران: شرکت سهامی انتشار.
  18. معرفت، محمدهادی (۱۳۷۹). تبیین مفهومی ولایت مطلقه فقیه. حکومت اسلامی، 15: 112-145.
  19. مکارم شیرازی، ناصر (1427ق). دائره‌المعارف فقه مقارن. قم: انتشارات امام علی.
  20. منتظری نجف آبادی، حسینعلی (۱۴۰۹ق). مبانی فقهی حکومت اسلامی. قم: موسسه کیهان، ج2.
  21. مهرپور، حسین (1388). مجموعه نظریات شورای نگهبان: دوره اول از تیر 1359 تا تیر 1365. تهران (جلد2). دادگستر.
  22. موسوی بجنوردی، حسن (1410ق). قواعد فقهیه. قم: اسماعیلیان، ج2.
  23. موسوی تبریزی، سید حسین (1394). خاطراتدادستانسابقانقلابازمرگلاهوتیپروندهسعادتیواستعفای لاجوردی. تهران: روزنامه شرق.
  24. موسوی خوئی، سید ابوالقاسم؛ وحید خراسانی، حسین (۱۳۷۴). ملاکات احکام و احکام حکومتی. در: ‏‏مجموعه آثار کنگره بررسی مبانی فقهی حضرت امام خمینی: نقش زمان و مکان در اجتهاد‏. جمعی از نویسندگان. قم: موسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی (س)، ج7.
  25. موسویان، سید ابوالفضل (1379). عالمان زمان‌شناس. نامه مفید، 14 :23-21.
  26. نجفی، محمدحسن (۱۳۶۲). جواهرالکلام فی شرح شرائع الإسلام. تحقیق ابراهیم سلطانی نسب. بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج22.
سپهر سیاست

دوره 6، شماره 22
زمستان 1398
صفحه 1-22

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار