فردید با ابداع و بسط مفهوم غربزدگی وتقسیم آن به دو نوع غیر مضاعف و مضاعف که مشمول دوران قدیم وجدید می شود تاثیر زیادی بر جامعه فکری ایران داشته است. فردید رنسانس را آغاز غربزدگی مضاعف می داند،چرا که دوره سلطه موضوعیت نفسانی یا اصالت سوبژکتیویسم منبعث ازاومانیسم است.نصرنیز با طرح گفتمان سنت گرایی و یا حکمت خالده؛سوژه خود محور اومانیستی که زیر بنای مدرنیته بوده را به چالش می گیرد. نصرمنتقد مدرنیته ای است که با رنسانس و رفرماسیون دینی وبا محوریت اومانیسم در برابر سنت ودین قرار می گیرد. در واقع دو نظرگاه متفاوت فلسفی یه اومانیسم با تعاریف انسان دل اگاه وانسان عبدالله ،بنیاد تفکر انسان شناسی آنهامی باشد.این دو با منظومه فکری وفلسفی خاص خود به دنبال نقد مدرنیته غربی بوده واز این رهگذر دال محوری مدرنیته که اومانیسم ویا سوژه خودبنیاد است را کانون حمله خود قرار می دهند.صحبت در باره آرای این دو متفکردر مواجهه با مدرنیته از حیث انسان شناسی فلسفی وتعاریف مطابقتی ازمفاهیمی چون آزادی وحقوق بشر به عنوان دو مفهوم مدرن؛ در برابر تعاریف عرفانی چون آزادی قلبی واتحاد با یگانه از آزادی وتکلیف انسان در پیشگاه خدا به جای حقوق بشر را به ذهن متبادر می نماید.
Freedom and Human Rights from the perspective of Seyyed Ahmed Fardid Seyed Hossein Nasr
نویسندگان [English]
mohammad javad sadipour1؛ علی دارابی2
1Tehran Central Political Science Department
2استاد یار دانشکده علوم سیاسی واحد تهران مرکزی
چکیده [English]
Fardid, having invented and expanded the concept of westernization and split it into two types of non-double and double that are subject to the old and new, has had a great impact on the intellectual society of Iran. Freddie sees the Renaissance as the beginning of double-harboring, because the domination of the subject matter or the originality of subjectivism is the result of evolutionism. Nazrine challenges the discourse of traditionalism or wisdom, the self-centered humanist subject that underlies modernity. The Nazarene is a modernist state with a Renaissance and a religious reformation centered on humanism against the Sunn
